1
1 Dit is die woorde waarmee Moses die hele Israel toegespreek het oos van die
Jordaan in die woestyn, in die Vlakte teenoor Suf, tussen Paran en Tofel en
Laban en Háserot en Di-Sahab.
2 Elf dae is die pad van Horeb af na die gebergte Seïr tot by Kades-Barnéa.
3 En in die veertigste jaar, in die elfde maand, op die eerste van die maand,
het Moses met die kinders van Israel gespreek net soos die HERE ten opsigte van
hulle aan hom bevel gegee het;
4 nadat hy Sihon, die koning van die Amoriete, wat in Hesbon gewoon het, en Og,
die koning van Basan, wat in Astarot gewoon het, in Edréï verslaan het.
5 Oos van die Jordaan in die land Moab het Moses onderneem om hierdie wet te
verklaar deur te sê:
6 Die HERE onse God het met ons by Horeb gespreek en gesê: Julle het lank genoeg
by hierdie berg gebly.
7 Trek weg en breek op en gaan na die gebergte van die Amoriete en na al sy
naburige plekke: die Vlakte, die Gebergte en die Laeveld en die Suidland en by
die seekus—die land van die Kanaäniete en die Líbanon, tot by die groot rivier,
die Eufraatrivier.
8 Kyk, Ek gee die land aan julle oor; gaan in en neem die land in besit wat die
HERE aan julle vaders Abraham, Isak en Jakob met ‘n eed beloof het om dit aan
hulle te gee en aan hulle nageslag ná hulle.
9 En ek het met julle in dié tyd gespreek en gesê: Ek kan julle alleen nie dra
nie.
10 Die HERE julle God het julle vermenigvuldig; en kyk, julle is vandag soos die
sterre van die hemel in menigte.
11 Mag die HERE, die God van julle vaders, by julle byvoeg duisend maal soveel
as wat julle is, en julle seën soos Hy julle beloof het!
12 Hoe sou ek die moeilikheid en die las en die regsake van julle alleen kan dra?
13 Bring tog wyse en verstandige en ervare manne aan volgens julle stamme, dat
ek hulle as julle hoofde kan aanstel.
14 Hierop het julle my geantwoord en gesê: Die woord wat u gespreek het, is goed
om uit te voer.
15 Toe het ek die hoofde van julle stamme, wyse en ervare manne, geneem en hulle
as hoofde oor julle aangestel, owerstes oor duisend en owerstes oor honderd en
owerstes oor vyftig en owerstes oor tien en opsigters volgens julle stamme.
16 En ek het in dié tyd aan julle regters bevel gegee en gesê: Neem julle broers
in verhoor en oordeel regverdig tussen ‘n man en sy broer en die vreemdeling wat
by hom is.
17 Julle mag in die gereg nie partydig wees nie; julle moet klein sowel as groot
aanhoor; julle mag niemand ontsien nie, want die gereg is die saak van God. Maar
die saak wat vir julle te moeilik is, moet julle na my toe bring, en ek sal dit
in verhoor neem.
18 So het ek julle dan in dié tyd al die dinge beveel wat julle moet doen.
19 Toe het ons van Horeb af opgebreek, en ons het daardie hele groot en
vreeslike woestyn deurgetrek wat julle op pad na die gebergte van die Amoriete
gesien het, soos die HERE onse God ons beveel het; en ons het tot by
Kades-Barnéa gekom.
20 Toe het ek vir julle gesê: Julle het tot by die gebergte van die Amoriete
gekom wat die HERE onse God aan ons sal gee.
21 Kyk, die HERE jou God het die land aan jou oorgegee; trek op, neem dit in
besit soos die HERE, die God van jou vaders, jou gesê het; wees nie bevrees en
wees nie verskrik nie.
22 Toe het julle almal na my toe aangekom en gesê: Laat ons manne voor ons uit
stuur, dat hulle vir ons die land kan verken en ons berig kan bring aangaande
die pad waarlangs ons moet optrek, en die stede waarby ons sal kom.
23 En die saak was goed in my oë, sodat ek twaalf man uit julle, uit elke stam
een man, geneem het.
24 En hulle het weggedraai en na die gebergte opgetrek en tot by die dal Eskol
gekom en dit verken.
25 Hulle het toe van die vrugte van die land met hulle saamgeneem en dit na ons
afgebring en aan ons verslag gegee en gesê: Die land wat die HERE onse God aan
ons sal gee, is goed.
26 Maar julle wou nie optrek nie, maar was wederstrewig teen die bevel van die
HERE julle God.
27 En julle het in jul tente gemurmureer en gesê: Omdat die HERE ons haat, het
Hy ons uit Egipteland uitgelei om ons in die hand van die Amoriete oor te gee,
dat hulle ons verdelg.
28 Waarheen moet ons optrek? Ons broers het ons hart laat versmelt deur te sê:
Dit is ‘n volk groter en hoër van gestalte as ons; die stede is groot en tot aan
die hemel versterk; en ons het daar ook die kinders van die Enakiete gesien.
29 Toe het ek aan julle gesê: Word nie verskrik en wees nie bevrees vir hulle
nie.
30 Die HERE julle God wat voor jul uit trek, Hy sal vir julle stry net soos Hy
voor julle oë met julle in Egipte gedoen het
31 en in die woestyn, waar jy gesien het hoe die HERE jou God jou gedra het soos
‘n man sy seun dra, op die hele pad wat julle getrek het, totdat julle tot by
hierdie plek gekom het.
32 Maar ondanks hierdie woord het julle nie geglo in die HERE julle God nie,
33 wat voor julle uit getrek het op die pad om vir julle ‘n plek uit te soek om
julle laer op te slaan, snags in die vuur om julle te laat sien op die pad waar
julle langs moes trek, en bedags in die wolk.
34 En toe die HERE die stem van julle woorde hoor, het Hy toornig geword en
gesweer en gesê:
35 Waarlik, geeneen van hierdie manne, hierdie verkeerde geslag, sal die goeie
land sien wat Ek met ‘n eed beloof het om aan julle vaders te gee nie—
36 behalwe Kaleb, die seun van Jefúnne; hy sal dit sien, en aan hom en sy
kinders sal Ek die land gee waarop hy geloop het, omdat hy volhard het om die
HERE te volg.
37 Ook was die HERE toornig op my om julle ontwil, sodat Hy gesê het: Jy sal
daar ook nie inkom nie.
38 Josua, die seun van Nun, wat voor jou staan—hy sal daar inkom; versterk hom,
want hy sal Israel dit laat beërwe.
39 En julle kindertjies van wie julle gesê het: Hulle sal ‘n buit word! en julle
kinders wat vandag van geen goed of kwaad weet nie—húlle sal daar inkom en aan
hulle sal Ek dit gee, en húlle sal dit in besit neem.
40 Maar julle, draai om en trek weg na die woestyn op pad na die Skelfsee.
41 Toe het julle geantwoord en vir my gesê: Ons het teen die HERE gesondig; ons
self sal optrek en veg net soos die HERE onse God ons beveel het. En toe julle
elkeen sy oorlogswapens aangord en daar nog maklik oor dink om in die gebergte
op te trek,
42 het die HERE vir my gesê: Sê vir hulle: Julle mag nie optrek en veg nie—want
Ek is nie in julle midde nie—dat julle nie voor julle vyande verslaan word nie.
43 Maar toe ek met julle gespreek het, het julle nie geluister nie, maar julle
was wederstrewig teen die bevel van die HERE en het vermetel in die gebergte
opgetrek.
44 Toe het die Amoriete wat in dié gebergte gewoon het, uitgetrek julle tegemoet
en julle agtervolg soos die bye maak; en hulle het julle verstrooi in Seïr tot
by Horma.
45 En julle het teruggekom en voor die aangesig van die HERE geween, maar die
HERE het na julle stem nie geluister en julle geen gehoor gegee nie.
46 So het julle dan baie dae in Kades gebly, solank as julle daar gebly het.
*~ Hoofstuk 2 ~*
1 Daarna het ons gedraai en weggetrek na die woestyn, op pad na die Skelfsee,
soos die HERE aan my gesê het, en ons het om die gebergte Seïr getrek, baie dae
lank.
2 Toe het die HERE met my gespreek en gesê:
3 Julle het lank genoeg om hierdie gebergte getrek. Draai noordwaarts weg
4 en gee aan die volk bevel en sê: Julle gaan trek deur die grondgebied van
julle broers die kinders van Esau wat in Seïr woon, en hulle sal vir julle vrees;
pas dan goed op;
5 begeef julle nie in die oorlog teen hulle nie, want Ek sal julle van hulle
land selfs nie ‘n voetbreed gee nie; want Ek het aan Esau die gebergte Seïr as
‘n besitting gegee.
6 Voedsel moet julle van hulle vir geld koop, dat julle kan eet; en julle moet
ook water van hulle vir geld koop, dat julle kan drink.
7 Want die HERE jou God het jou geseën in al die werk van jou hand; Hy ken jou
trek deur hierdie groot woestyn; nou veertig jaar lank was die HERE jou God met
jou; geen ding het jou ontbreek nie.
8 Daarop het ons verder getrek, weg van ons broers, die kinders van Esau wat in
Seïr woon, weg van die pad deur die Vlakte, weg van Elat en Éseon-Geber; ons het
toe weggedraai en verder getrek op pad na die woestyn van Moab.
9 Toe het die HERE vir my gesê: Behandel Moab nie as vyand en begeef jou nie in
die oorlog teen hulle nie; want Ek sal jou niks van sy land as besitting gee nie,
omdat Ek Ar aan die kinders van Lot as ‘n besitting gegee het.
10 Die Emiete het tevore daarin gewoon, ‘n volk groot en talryk en hoog van
gestalte soos die Enakiete.
11 Hulle word ook vir Refaïete gehou, soos die Enakiete; maar die Moabiete het
hulle Emiete genoem.
12 Ook het die Horiete tevore in Seïr gewoon; maar die kinders van Esau het
hulle uit hul besitting verdrywe en voor hulle uit verdelg en in hulle plek gaan
woon, net soos Israel gedoen het met die land van sy besitting wat die HERE aan
hulle gegee het.
13 Maak nou klaar en trek oor die spruit Sered. Toe het ons oor die spruit Sered
getrek.
14 En die dae van ons trek van Kades-Barnéa af totdat ons oor die spruit Sered
gegaan het, was agt en dertig jaar—totdat die hele geslag, die krygsmanne, uit
die laer omgekom het soos die HERE hulle dit gesweer het.
15 So was die hand van die HERE dan ook teen hulle om hulle uit die laer te
vernietig totdat hulle omgekom het.
16 En toe al die krygsmanne heeltemal onder die volk uit weggesterf het,
17 het die HERE met my gespreek en gesê:
18 Jy trek vandag die grens van Moab by Ar oor,
19 en jy sal kom in die nabyheid van die kinders van Ammon; behandel hulle nie
as vyande en begeef jou nie in die oorlog teen hulle nie; want Ek sal jou niks
van die kinders van Ammon se land as besitting gee nie, omdat Ek dit aan die
kinders van Lot as besitting gegee het.
20 Dit word ook as ‘n land van Refaïete beskou; Refaïete het tevore daarin
gewoon, en die Ammoniete het hulle Samsummiete genoem—
21 ‘n volk groot en talryk en hoog van gestalte soos die Enakiete—maar die HERE
het dié voor hulle uit verdelg, sodat hulle dié uit hulle besitting verdryf en
in hulle plek gaan woon het;
22 soos Hy in die geval van die kinders van Esau gedoen het wat in Seïr woon,
voor wie Hy die Horiete verdelg het, sodat hulle dié uit hulle besitting verdryf
en in hulle plek gaan woon het tot vandag toe.
23 Ook het die Kaftoriete wat uit Kaftor afkomstig was, die Awiete wat in dorpe
tot by Gasa gewoon het, verdelg en in hulle plek gaan woon.
24 Maak julle klaar, breek op en trek deur die Arnonrivier. Kyk, Ek gee Sihon,
die koning van Hesbon, die Amoriet, en sy land in jou hand; begin om in besit te
neem, en begeef jou in die oorlog teen hom.
25 Vandag sal Ek begin om die skrik en die vrees vir jou op die volke onder die
hele hemel te lê, sodat hulle, as hulle die tyding aangaande jou hoor, voor jou
sal sidder en bewe van angs.
26 Toe het ek boodskappers gestuur uit die woestyn Kedémot na Sihon, die koning
van Hesbon, met woorde van vrede om te sê:
27 Laat my deur jou land gaan; ek sal net padlangs trek; ek sal nie regs of
links uitdraai nie.
28 Voedsel moet jy my verkoop vir geld, dat ek kan eet; en water moet jy my gee
vir geld, dat ek kan drink; laat my net te voet deurtrek—
29 soos die kinders van Esau wat in Seïr woon, en die Moabiete wat in Ar woon,
met my gedoen het—totdat ek deur die Jordaan trek in die land wat die HERE onse
God aan ons sal gee.
30 Maar Sihon, die koning van Hesbon, wou ons nie by hom laat deurtrek nie; want
die HERE jou God het sy gees verhard en sy hart verstok, dat Hy hom in jou hand
kon gee soos dit vandag is.
31 En die HERE het vir my gesê: Kyk, Ek begin om Sihon en sy land aan jou oor te
gee; begin om in besit te neem, om sy land in besit te neem.
32 Toe het Sihon uitgetrek ons tegemoet, hy en sy hele volk, om te veg by Jahas.
33 En die HERE onse God het hom aan ons oorgegee, sodat ons hom en sy seuns en
sy hele volk verslaan het.
34 En ons het in dié tyd al sy stede ingeneem en elke stad met die banvloek
getref, manne en vroue en kinders; ons het niemand laat vryraak nie.
35 Net die vee het ons vir ons geroof en die buit van die stede wat ons ingeneem
het.
36 Van Aroër af wat aan die kant van die Arnonrivier lê, en die stad in die dal,
tot by Gílead was daar vir ons geen vesting onneembaar nie—die HERE onse God het
alles aan ons oorgegee.
37 Net naby die land van die kinders van Ammon het jy nie gekom nie: die hele
kant van die Jabbokrivier en die stede van die gebergte en alles wat die HERE
onse God verbied het.
*~ Hoofstuk 3 ~*
1 Daarna het ons weggedraai en op pad na Basan opgetrek; en Og, die koning van
Basan, het uitgetrek ons tegemoet, hy en sy hele volk, om te veg by Edréï.
2 Toe het die HERE vir my gesê: Wees nie bevrees vir hom nie, want Ek gee hom en
sy hele volk en sy land in jou hand; en jy moet met hom doen soos jy gedoen het
met Sihon, die koning van die Amoriete, wat in Hesbon gewoon het.
3 En die HERE onse God het ook Og, die koning van Basan, en sy hele volk in ons
hand gegee, sodat ons hom verslaan het, totdat daar van hom niemand oor was wat
vrygeraak het nie.
4 En ons het in dié tyd al sy stede ingeneem; daar was geen vesting wat ons van
hulle nie afgeneem het nie: sestig stede, die hele landstreek Argob, die
koninkryk van Og in Basan.
5 Al hierdie stede was versterk met hoë mure, poorte en grendels, behalwe ‘n
groot menigte onbemuurde stede.
6 En ons het hulle met die banvloek getref soos ons met Sihon, die koning van
Hesbon, gedoen het deur elke stad, manne, vroue en kinders met die banvloek te
tref.
7 Maar al die vee en die buit van die stede het ons vir ons geroof.
8 So het ons dan in dié tyd die land uit die hand van die twee konings van die
Amoriete duskant die Jordaan geneem, van die Arnonrivier af tot by die berg
Hernon—
9 die Sidoniërs noem Hermon Sirjon; maar die Amoriete noem dit Senir—
10 al die stede van die gelykveld en die hele Gílead en die hele Basan tot by
Salga en Edréï, stede van die koninkryk van Og in Basan.
11 Want Og, die koning van Basan, het net alleen oorgebly van die Refaïete. Is
sy ledekant, ‘n ysterledekant, nie daar in Rabba van die kinders van Ammon nie?
Nege el is sy lengte en vier el sy breedte, gewone elle.
12 En hierdie land het ons in dié tyd in besit geneem: van Aroër af, wat by die
Arnonrivier lê, en die helfte van die gebergte van Gílead met die stede daarvan
het ek aan die Rubeniete en die Gadiete gegee.
13 En die orige deel van Gílead saam met die hele Basan, die koninkryk van Og,
het ek aan die halwe stam van Manasse gegee—die hele landstreek Argob. Daardie
hele Basan word land van die Refaïete genoem.
14 Jaïr, die seun van Manasse, het die hele landstreek Argob tot by die grens
van die Gesuriete en die Maägatiete gekry en dit, naamlik Basan, na sy naam
Jaïrsdorpe genoem tot vandag toe.
15 En aan Magir het ek Gílead gegee.
16 Maar aan die Rubeniete en die Gadiete het ek van Gílead af tot by die
Arnonrivier gegee, die middel van die rivier, saam met sy oewerland, en tot by
die Jabbokrivier, die grens van die kinders van Ammon.
17 Daarby die Vlakte en die Jordaan, saam met sy grondgebied, van Kinnéret af
tot by die See van die Vlakte, die Soutsee, onder aan die hange van Pisga teen
die ooste.
18 Verder het ek in dié tyd aan julle bevel gegee en gesê: Die HERE julle God
het aan julle hierdie land gegee om dit in besit te neem; gewapend moet julle
voor jul broers, die kinders van Israel, oortrek—al die dapper manne.
19 Net julle vroue en julle kinders en julle vee—ek weet dat julle baie vee het—kan
in julle stede bly wat ek aan julle gegee het;
20 totdat die HERE aan julle broers soos aan julle rus gee, en hulle ook die
land in besit neem wat die HERE julle God aan hulle oorkant die Jordaan sal gee;
dan kan julle teruggaan elkeen na sy besitting wat ek aan julle gegee het.
21 Ook het ek Josua in dié tyd beveel en gesê: Jou oë het alles gesien wat die
HERE julle God aan hierdie twee konings gedoen het. So sal die HERE aan al die
koninkryke doen waarheen jy oortrek.
22 Julle moet vir hulle nie bang wees nie, want dit is die HERE julle God wat
vir julle stry.