4
1 En ‘n sekere vrou uit die vroue van die profete-seuns het na Elísa geroep
en gesê: U dienaar, my man, is dood, en u weet self dat u dienaar YAHUVEH
gevrees het; nou het die skuldeiser gekom om my twee kinders vir hom as slawe te
neem.
2 Toe sê Elísa vir haar: Wat kan ek vir jou doen? Gee my te kenne wat jy in die
huis het. En sy antwoord: U dienares het glad niks in die huis nie, behalwe ‘n
flessie met olie.
3 En hy sê: Gaan leen vir jou van buite af kanne, leë kanne van al jou bure;
leen nie te min nie.
4 Gaan dan in en sluit die deur agter jou en jou seuns toe, en giet in al
daardie kanne en sit weg wat vol is.
5 Sy het toe van hom af weggegaan en die deur agter haar en haar seuns
toegesluit; en terwyl hulle vir haar aanbring, giet sy in.
6 Sodra die kanne vol was, sê sy aan haar seun: Bring vir my nog ‘n kan aan;
maar hy antwoord haar: Daar is geen kan meer nie. Toe gaan die olie staan.
7 Daarop kom sy om dit die man van ELOHIM te kenne te gee; en hy sê: Gaan
verkoop die olie en betaal jou skulde; van die orige kan jy en jou seuns dan
lewe.
8 En op ‘n dag het Elísa verbygegaan na Sunem; en daar was ‘n vermoënde vrou wat
by hom aangehou het dat hy brood sou eet. En so dikwels as hy verbygaan, het hy
daarheen weggedraai om brood te eet.
9 En sy het aan haar man gesê: Kyk tog, ek merk dat dit ‘n heilige man van
ELOHIM is wat gedurig by ons verbygaan;
10 laat ons tog ‘n klein ommuurde bo-kamer maak, en laat ons daar vir hom ‘n bed
en ‘n tafel en ‘n stoel en ‘n lamp neersit; wanneer hy dan by ons kom, kan hy
daar intrek.
11 En toe hy op ‘n dag daar kom, het hy in die bo-kamer ingetrek en daar gaan lê
12 en aan sy dienaar Gehási gesê: Roep hierdie Sunamitiese vrou. Nadat hy haar
dan geroep en sy voor hom gaan staan het,
13 sê hy vir hom: Vra haar tog: Kyk, jy het al hierdie sorg aan ons bestee; wat
kan daar vir jou gedoen word? Kan daar vir jou ‘n goeie woord gedoen word by die
koning of die leërowerste? Maar sy antwoord: Ek woon onder my volk.
14 Daarop sê hy: Wat kan daar dan vir haar gedoen word? En Gehási antwoord:
Voorwaar, sy het geen seun nie, en haar man is oud.
15 En hy sê: Roep haar. En toe hy haar geroep en sy in die deur gaan staan het,
16 sê hy: Sulke tyd oor ‘n jaar sal jy ‘n seun omhels. En sy antwoord: Ag nee,
my heer, man van ELOHIM, moenie vir u dienares lieg nie!
17 En die vrou het swanger geword en ‘n seun gebaar op daardie tyd oor ‘n jaar,
soos Elísa met haar gespreek het.
18 Maar toe die kind groot was, het hy op ‘n dag uitgegaan na sy vader, na die
maaiers,
19 en vir sy vader gesê: My kop, my kop! Dié sê toe vir ‘n dienaar: Dra hom na
sy moeder.
20 En hy het hom gedra en by sy moeder gebring. En hy het op haar knieë gesit
tot die middag en gesterwe.
21 En sy het opgeklim en hom op die bed van die man van ELOHIM neergelê en agter
hom toegesluit en uitgegaan.
22 Daarop roep sy haar man en sê: Stuur tog vir my een van die dienaars met een
van die eselinne, dat ek gou na die man van ELOHIM kan gaan en terugkom.
23 En hy sê: Waarom gaan jy vandag na hom? Dit is geen nuwemaan of sabbat nie.
En sy antwoord: Wees maar gerus!
24 Toe saal sy die esel op en sê aan haar dienaar: Jaag aan en gaan voort; hou
my nie op in die ry nie, behalwe as ek jou sê.
25 Sy het dan weggegaan en by die man van ELOHIM op die berg Karmel gekom. Sodra
die man van ELOHIM haar op ‘n afstand sien, sê hy aan sy dienaar Gehási: Kyk,
daar is dié Sunamitiese vrou!
26 Loop haar nou tog tegemoet en sê vir haar: Gaan dit goed met u? Gaan dit goed
met u man? Gaan dit goed met u kind? En sy antwoord: Goed.
27 Maar toe sy by die man van ELOHIM op die berg kom, het sy sy voete gegryp. En
Gehási het aangekom om haar weg te stoot; maar die man van ELOHIM sê: Laat haar
staan, want haar siel is bitter bedroef in haar, en YAHUVEH het dit vir my
verberg en my dit nie meegedeel nie.
28 En sy sê: Het ek van my heer ‘n seun gevra? Het ek nie gesê: Moet my nie
mislei nie?
29 En hy sê vir Gehási: Gord jou heupe en neem my staf in jou hand en gaan heen;
as jy iemand teëkom, groet hom nie; en as iemand jou groet, antwoord hom nie; en
lê my staf op die gesig van die seun.
30 Maar die moeder van die seun sê: So waar as YAHUVEH leef en u siel leef, ek
sal u nie verlaat nie! En hy het opgestaan en agter haar aan geloop.
31 En Gehási het voor hulle uit gegaan en die staf op die gesig van die seun
gelê; maar daar was geen stem en geen opmerksaamheid nie. Daarop gaan hy terug
hom tegemoet en bring hom die berig en sê: Die seun het nie wakker geword nie.
32 En toe Elísa in die huis kom, was die seun dood, neergelê op sy bed!
33 En hy het ingegaan en die deur agter hulle twee toegesluit en tot YAHUVEH
gebid.
34 Daarna klim hy op en gaan lê op die kind en sit sy mond op dié se mond en sy
oë op dié se oë en sy hande op dié se hande en buig oor hom neer; en die vlees
van die kind het warm geword.
35 Daarop het hy teruggekom en in die huis een keer heen en weer geloop, om dan
opnuut op te klim en oor hom neer te buig; en die seun het sewe maal genies; en
die seun het sy oë oopgemaak.
36 Toe roep hy Gehási en sê: Roep hierdie Sunamitiese vrou. Nadat hy haar dan
geroep en sy by hom gekom het, sê hy: Tel jou seun op.
37 En sy het ingekom en voor sy voete geval en na die aarde gebuig; en sy het
haar seun opgetel en uitgegaan.
Lukas 24:36–53;
36 En terwyl hulle hieroor praat, staan YAHUSHUA Self in hul midde en sê vir
hulle: Vrede vir julle!
37 Toe het hulle verskrik en baie bang geword en gemeen dat hulle ‘n gees sien.
38 En HY sê vir hulle: Waarom is julle ontsteld en waarom kom daar twyfel in
julle hart op?
39 Kyk na MY hande en MY voete, want dit is EK Self. Voel aan MY en kyk; want ‘n
gees het nie vlees en bene soos julle sien dat EK het nie.
40 En terwyl HY dit sê, wys HY hulle SY hande en SY voete.
41 En toe hulle van blydskap nog nie kon glo nie en hulle verwonder, sê HY vir
hulle: Het julle hier iets om te eet?
42 Daarop gee hulle HOM ‘n stuk gebraaide vis en ‘n stuk heuningkoek.
43 En HY het dit geneem en voor hulle oë geëet.
44 En HY sê vir hulle: Dit is die Woorde wat EK met julle gespreek het toe EK
nog by julle was, dat alles wat oor MY geskrywe is in die wet van Moses en die
profete en die psalms, vervul moet word.
45 Toe open HY hulle verstand om die Skrifte te verstaan.
46 En HY sê vir hulle: So is dit geskrywe, en so moes die Christus ly en op die
derde dag uit die dode opstaan,
47 en bekering en vergewing van sondes in SY Naam verkondig word aan al die
nasies, van Jerusalem af en verder.
48 En julle is getuies van hierdie dinge.
49 En kyk, EK stuur die belofte van MY Vader op julle. Maar julle moet in die
stad Jerusalem bly totdat julle toegerus is met krag uit die hoogte.
50 En HY het hulle uitgelei tot by Betánië. En HY het SY hande opgehef en hulle
geseën.
51 En terwyl HY hulle seën, het HY van hulle geskei en is in die hemel opgeneem.
52 En hulle het HOM aanbid en na Jerusalem teruggegaan met groot blydskap.
53 En hulle was gedurig in die tempel en het YAHUVEH geprys en gedank. Amen.