6
2 (6:1) Verder het ELOHIM met Moses gespreek en vir hom gesê: EK is YAHUVEH.
3 (6:2) En EK het aan Abraham, aan Isak en aan Jakob verskyn as EL SHADDAI, die
Almagtige, maar met MY Naam YAHUVEH het EK MY nie aan hulle bekend gemaak nie.
4 (6:3) Ook het EK MY verbond met hulle opgerig om hulle die land Kanaän te gee,
die land van hulle vreemdelingskap waarin hulle vertoef het;
5 (6:4) en ÉK het ook gehoor die gekerm van die kinders van Israel wat deur die
Egiptenaars in slawerny gehou word, en EK het aan MY verbond gedink.
6 (6:5) Daarom, sê aan die kinders van Israel: EK is YAHUVEH, en EK sal julle
onder die harde arbeid van die Egiptenaars uitlei en julle red uit hulle
slawerny, en EK sal julle verlos deur ‘n uitgestrekte arm en deur groot
strafgerigte;
7 (6:6) en EK sal julle as MY volk aanneem en vir julle ‘n ELOHIM wees. En julle
sal erken dat EK YAHUVEH julle ELOHIM is wat julle uitlei onder die harde arbeid
van die Egiptenaars uit.
8 (6:7) En EK sal julle bring in die land waaromtrent EK MY hand opgehef het, om
dit aan Abraham, aan Isak en aan Jakob te gee; en EK sal dit aan julle as ‘n
besitting gee, EK, YAHUVEH.
9 (6:8) Moses het toe so met die kinders van Israel gespreek, maar hulle het nie
na Moses geluister nie, uit ongeduldigheid en weens die harde diens.
10 (6:9) Verder het YAHUVEH met Moses gespreek en gesê:
11 (6:10) Gaan spreek met Farao, die koning van Egipte, dat hy die kinders van
Israel uit sy land moet laat uittrek.
12 (6:11) Maar Moses het voor die aangesig van YAHUVEH gespreek en gesê: As die
kinders van Israel na my nie geluister het nie, hoe sal Farao dan na my luister
terwyl ek onbesnede van lippe is?
13 (6:12) Daarop het YAHUVEH met Moses en Aäron gespreek en hulle met ‘n
boodskap gestuur na die kinders van Israel en na Farao, die koning van Egipte,
om die kinders van Israel uit Egipteland uit te lei.
14 (6:13) Dit is die hoofde van hulle families. Die seuns van Ruben, die
eersgeborene van Israel: Henog en Pallu, Hesron en Karmi; dit is die geslagte
van Ruben.
15 (6:14) En die seuns van Símeon: Jémuel en Jamin en Ohad en Jagin en Sohar en
Saul, die seun van die Kanaänitiese vrou; dit is die geslagte van Símeon.
16 (6:15) En dit is die name van die seuns van Levi volgens hulle afstamming:
Gerson en Kehat en Merári. En die lewensjare van Levi was honderd sewe en dertig
jaar.
17 (6:16) Die seuns van Gerson: Libni en Símeï volgens hulle geslagte.
18 (6:17) En die seuns van Kehat: Amram en Jishar en Hebron en Ussiël; en die
lewensjare van Kehat was honderd drie en dertig jaar.
19 (6:18) En die seuns van Merári: Magli en Musi. Dit is die geslagte van Levi
volgens hulle afstamming.
20 (6:19) En Amram het Jogébed, sy tante, vir hom as vrou geneem, en sy het vir
hom Aäron en Moses gebaar. En die lewensjare van Amram was honderd sewe en
dertig jaar.
21 (6:20) En die seuns van Jishar: Korag en Nefeg en Sigri.
22 (6:21) En die seuns van Ussiël: Mísael, Élsafan en Sitri.
23 (6:22) En Aäron het Eliséba, die dogter van Ammínadab, die suster van Nagson,
vir hom as vrou geneem; en sy het vir hom gebaar: Nadab en Abíhu, Eleásar en
Itamar.
24 (6:23) En die seuns van Korag: Assir en Élkana en Abíasaf. Dit is die
geslagte van die Koragiete.
25 (6:24) En Eleásar, die seun van Aäron, het vir hom een van die dogters van
Pútiël as vrou geneem; en sy het vir hom Pínehas gebaar. Dit is die
familie-hoofde van die Leviete volgens hulle geslagte.
26 (6:25) Dit is Aäron en Moses aan wie YAHUVEH gesê het: Lei die kinders van
Israel uit Egipteland volgens hulle leërskare.
27 (6:26) Dit is hulle wat met Farao, die koning van Egipte, gespreek het om die
kinders van Israel uit Egipte uit te lei. Dit is Moses en Aäron.
28 (6:27) Die dag toe YAHUVEH met Moses gespreek het in Egipteland,
29 (6:28) het YAHUVEH Moses aangespreek met die woorde: EK is YAHUVEH. Sê aan
Farao, die koning van Egipte, alles wat EK met jou spreek.
30 (6:29) Toe sê Moses voor die aangesig van YAHUVEH: Ek is onbesnede van lippe!
Hoe sal Farao dan na my luister?
*~ Exodus Hoofstuk 7 ~*
1 En YAHUVEH het aan Moses gesê: Kyk, EK stel jou as ‘n Elohim vir Farao, en jou
broer Aäron sal jou profeet wees.
2 Jy moet spreek alles wat EK jou beveel, en jou broer Aäron moet met Farao
spreek, sodat hy die kinders van Israel uit sy land laat uittrek.
3 En ÉK sal Farao se hart verhard en MY tekens en wonders in Egipteland
vermenigvuldig.
4 Maar Farao sal na julle nie luister nie; en EK sal MY hand op Egipte lê en MY
leërskare, MY volk, die kinders van Israel, deur groot strafgerigte uit
Egipteland uitlei.
5 Dan sal die Egiptenaars weet dat EK YAHUVEH is, as EK MY hand oor Egipte
uitstrek en die kinders van Israel tussen hulle uitlei.
6 Moses en Aäron het toe gedoen soos YAHUVEH hulle beveel het; so het hulle
gedoen.
7 En Moses was tagtig jaar en Aäron drie en tagtig jaar oud toe hulle met Farao
gespreek het.
8 En YAHUVEH het Moses en Aäron aangespreek met die woorde:
9 As Farao met julle spreek en sê: Doen tog ‘n wonderteken vir julleself—dan
moet jy vir Aäron sê: Neem jou staf en gooi dit voor Farao neer; dan sal dit ‘n
slang word.
10 Toe het Moses en Aäron na Farao gegaan en gedoen net soos YAHUVEH hulle
beveel het: Aäron het sy staf voor Farao en voor sy dienaars neergegooi, en dit
het ‘n slang geword.
11 Daarop laat Farao óók die wyse manne en die towenaars roep; en hulle, die
Egiptiese towenaars, het ook dieselfde gedoen met hulle towerkunste:
12 elkeen gooi sy staf neer, en hulle word slange! Maar Aäron se staf het hulle
stawe verslind.
13 Maar Farao se hart was verhard, sodat hy na hulle nie geluister het nie soos
YAHUVEH gespreek het.
14 Toe sê YAHUVEH vir Moses: Farao se hart is verhard; hy weier om die volk te
laat trek.
15 Gaan môre vroeg na Farao toe—kyk, hy sal uitgaan na die water; staan dan aan
die kant van die Nyl om hom te ontmoet; en neem die staf wat in ‘n slang
verander het, in jou hand,
16 en sê vir hom: YAHUVEH, die ELOHIM van die Hebreërs, het my na u gestuur met
die boodskap: Laat MY volk trek, dat hulle MY kan dien in die woestyn. Maar kyk,
u het tot nou toe nie geluister nie.
17 So spreek YAHUVEH: Hieraan sal jy weet dat EK YAHUVEH is. Kyk, ek sal met die
staf wat in my hand is, op die water slaan wat in die Nyl is, en dit sal in
bloed verander word.
18 En die visse in die Nyl sal doodgaan, sodat die Nyl sal stink. En die
Egiptenaars sal vergeefs trag om die water uit die Nyl te drink.
19 Verder het YAHUVEH met Moses gespreek: Sê vir Aäron: Neem jou staf en steek
jou hand uit oor die waters van die Egiptenaars, oor hulle strome, hulle kanale,
hulle waterkuile en oor al hulle versamelplekke van water, sodat dit bloed word:
daar sal bloed in die hele Egipteland wees, ook in hout— en in klipbakke.
20 Moses en Aäron het toe so gedoen soos YAHUVEH beveel het—hy het die staf
opgehef en die water wat in die Nyl was, geslaan voor die oë van Farao en voor
die oë van sy dienaars; en al die water in die Nyl is in bloed verander.
21 En die visse wat in die Nyl was, het doodgegaan; en die Nyl het gestink,
sodat die Egiptenaars die water uit die Nyl nie kon drink nie. En daar was bloed
in die hele Egipteland.
22 Maar die Egiptiese towenaars het dieselfde gedoen met hulle towerkunste,
sodat Farao se hart verhard is; en hy het na hulle nie geluister nie, soos
YAHUVEH gespreek het.
23 En Farao het omgedraai en huis toe gegaan en dit ook nie ter harte geneem nie.
24 Maar al die Egiptenaars het rondom die Nyl na water gegrawe om te drink, want
hulle kon van die Nyl se water nie drink nie.
25 So het dan sewe dae verbygegaan nadat YAHUVEH die Nyl geslaan het.
*~ Exodus Hoofstuk 8 ~*
1 Verder het YAHUVEH met Moses gespreek: Gaan na Farao en sê vir hom: So spreek
YAHUVEH: Laat MY volk trek, dat hulle MY kan dien.
2 En as jy weier om hulle te laat trek, Kyk, dan sal EK jou hele grondgebied met
paddas teister,
3 sodat die Nyl van paddas sal wemel. En hulle sal opklim en in jou huis kom en
in jou slaapkamer en op jou bed; ook in die huis van jou dienaars en onder jou
volk, en in jou bakoonde en in jou bakskottels.
4 En die paddas sal teen jou en teen jou volk en teen al jou dienaars opspring.
5 Verder het YAHUVEH met Moses gespreek: Sê aan Aäron: Steek jou hand uit met
jou staf oor die strome en oor die kanale en oor die waterkuile, en laat die
paddas opkom oor Egipteland.
6 En Aäron het sy hand oor die waters van Egipte uitgesteek, en daar het paddas
opgekom en Egipteland oordek.
7 Maar die towenaars het dieselfde gedoen met hulle towerkunste en paddas laat
opkom oor Egipteland.
8 Toe het Farao Moses en Aäron laat roep en gesê: Bid tot YAHUVEH, dat HY die
paddas van my en van my volk wegneem. Dan sal ek die volk laat trek, dat hulle
aan YAHUVEH kan offer.
9 Maar Moses sê aan Farao: Aan u die eer bo my! Teen watter tyd moet ek vir u en
u dienaars en vir u volk bid, dat die paddas van u en uit u huise uitgeroei word
om net in die Nyl oor te bly?
10 En hy antwoord: Teen môre. Toe sê hy: Dit sal wees volgens u woord, dat u kan
weet dat daar niemand is soos YAHUVEH onse ELOHIM nie.
11 En die paddas sal u en u huise en u dienaars en u volk verlaat. Net in die
Nyl sal hulle oorbly.
12 Toe het Moses en Aäron van Farao af weggegaan; en Moses het tot YAHUVEH
geroep vanweë die paddas wat HY oor Farao beskik het.
13 En YAHUVEH het gedoen volgens die woord van Moses: die paddas het weggesterwe
uit die huise, van die plase af en uit die veld.
14 En hulle het dit by hope bymekaargemaak, en die land het gestink.
15 En toe Farao sien dat daar verligting kom, het hy sy hart verhard en na hulle
nie geluister nie, soos YAHUVEH gespreek het.
16 Verder het YAHUVEH met Moses gespreek: Sê aan Aäron: Steek jou staf uit en
slaan die stof van die aarde, en dit sal muskiete word in die hele Egipteland.
17 En hulle het so gedoen: Aäron het sy hand met sy staf uitgesteek en die stof
van die aarde geslaan, en daar het muskiete gekom op die mense en op die vee. Al
die stof van die aarde het muskiete geword in die hele Egipteland.
18 En die towenaars het dieselfde gedoen met hulle towerkunste om die muskiete
voort te bring, maar hulle kon nie. So was die muskiete dan op die mense en op
die vee.
19 Toe sê die towenaars vir Farao: Dit is die vinger van ELOHIM! Maar Farao se
hart was verhard, sodat hy na hulle nie geluister het nie, soos YAHUVEH gespreek
het.
20 Verder het YAHUVEH vir Moses gesê: Maak jou môre vroeg klaar en stel jou voor
Farao—kyk, hy sal na die water toe uitgaan en sê vir hom: So spreek YAHUVEH:
Laat MY volk trek, dat hulle MY kan dien.
21 Want as jy my volk nie laat trek nie, kyk, dan stuur EK teen jou en teen jou
dienaars en teen jou volk en teen jou huise die steekvlieë, sodat die huise van
die Egiptenaars vol steekvlieë sal wees, en selfs die grond waar hulle op staan.
22 Maar EK sal op dié dag met die land Gosen, waarin MY volk woon, ‘n
uitsondering maak, dat daar geen steekvlieë sal wees nie; sodat jy kan weet dat
EK YAHUVEH is in die land.
23 En EK sal ‘n verlossing stel tussen MY volk en jou volk. Môre sal hierdie
teken plaasvind.
24 En YAHUVEH het so gedoen: dik swerms steekvlieë het in die huis van Farao en
in die huis van sy dienaars en in die hele Egipteland gekom; die land is deur
die steekvlieë verwoes.
25 Toe laat Farao Moses en Aäron roep en sê: Gaan heen, offer aan julle ELOHIM
in die land.
26 Maar Moses antwoord: Dit is nie reg om so te doen nie; want wat ons aan
YAHUVEH onse ELOHIM offer, is ‘n gruwel vir die Egiptenaars. As ons iets wat ‘n
gruwel is vir die Egiptenaars, voor hulle oë offer, sal hulle ons dan nie stenig
nie?
27 Laat ons drie dagreise ver die woestyn intrek, dat ons aan YAHUVEH onse
ELOHIM kan offer soos HY ons sal beveel.
28 Toe sê Farao: Ek sal julle laat trek, dat julle aan YAHUVEH julle ELOHIM kan
offer in die woestyn; julle moet maar net nie te ver wegtrek nie. Bid vir my.
29 En Moses antwoord: Kyk, ek gaan van u af weg en sal tot YAHUVEH bid, dat die
steekvlieë môre Farao, sy dienaars en sy volk mag verlaat. Laat Farao ons net
nie langer bedrieg deur die volk nie te laat trek om aan YAHUVEH te offer nie.
30 Toe het Moses van Farao af weggegaan en tot YAHUVEH gebid.
31 En YAHUVEH het gedoen volgens die woord van Moses: HY het die steekvlieë van
Farao, van sy dienaars en sy volk weggeneem. Daar het nie een oorgebly nie.
32 Maar Farao het sy hart ook hierdie keer verhard en die volk nie laat trek nie.
*~ Exodus Hoofstuk 9 ~*
1 Verder het YAHUVEH met Moses gespreek: Gaan na Farao en sê vir hom: So spreek
YAHUVEH, die ELOHIM van die Hebreërs: Laat MY volk trek, dat hulle MY kan dien.
2 Want as jy weier om hulle te laat trek en hulle nog langer vashou,
3 kyk, dan sal die hand van YAHUVEH wees teen jou vee wat in die veld is, teen
die perde, teen die esels, teen die kamele, teen die beeste en teen die kleinvee
met ‘n baie swaar pes.
4 En YAHUVEH sal ‘n onderskeid maak tussen die vee van die Israeliete en die vee
van die Egiptenaars, sodat niks sal doodgaan van alles wat aan die kinders van
Israel behoort nie.
5 En YAHUVEH het ‘n bepaalde tyd gestel en gesê: Môre sal YAHUVEH dit doen in
die land.
6 En YAHUVEH het dit die volgende dag gedoen: al die vee van die Egiptenaars het
doodgegaan. Maar van die vee van die kinders van Israel is nie een dood nie.
7 Farao het toe gestuur, en kyk, van die vee van die Israeliete was daar nie een
dood nie! Maar die hart van Farao was verhard, en hy het die volk nie laat trek
nie.
8 Verder het YAHUVEH aan Moses en Aäron gesê: Neem julle twee hande vol roet uit
die oond, en laat Moses dit na die hemel uitstrooi voor die oë van Farao;
9 en dit sal fyn stof word oor die hele Egipteland en aan mense en diere swere
veroorsaak wat in blare uitbreek, in die hele Egipteland.
10 So het hulle dan roet uit die oond geneem en voor Farao gaan staan, en Moses
het dit na die hemel uitgestrooi. Toe word dit swere wat uitbreek in blare aan
mense en diere.
11 En die towenaars kon voor Moses nie staan vanweë die swere nie. Want die
swere was aan die towenaars en al die Egiptenaars.
12 Maar YAHUVEH het Farao se hart verhard, sodat hy nie na hulle geluister het
nie, soos YAHUVEH aan Moses gesê het.
13 Verder het YAHUVEH aan Moses gesê: Maak jou môre vroeg klaar en stel jou voor
Farao en sê vir hom: So spreek YAHUVEH, die ELOHIM van die Hebreërs: Laat MY
volk trek, dat hulle MY kan dien.
14 Want hierdie keer sal EK al my plae in jou hart stuur, en teen jou dienaars
en jou volk, dat jy kan weet dat daar niemand op die hele aarde is soos EK nie.
15 Want anders sou EK MY hand uitgestrek en jou en jou volk met die pes getref
het, en jy sou van die aarde verdelg gewees het;
16 maar juis hierom het EK jou nog laat bestaan, dat EK jou MY krag kan toon, en
dat hulle MY Naam op die hele aarde kan verkondig.
17 Versit jy jou nog teen MY volk, dat jy hulle nie wil laat trek nie?
18 Kyk, EK sal môre omtrent sulke tyd ‘n baie swaar hael laat reën soos wat in
Egipte nie gewees het van die dag af dat dit gegrond is tot nou toe nie.
19 Stuur dan nou en laat jou vee en alles wat jy in die veld het, in veiligheid
bring; al die mense en die diere wat in die veld gevind word, en wat nie
binnekant gebring is nie—op hulle sal die hael val, sodat hulle sterwe.
20 Hy wat YAHUVEH se Woord gevrees het onder die dienaars van Farao, het sy
slawe en sy vee in die huise laat vlug;
21 maar hy wat op YAHUVEH se Woord geen ag gegee het nie, het sy slawe en sy vee
in die veld laat bly.
22 Toe sê YAHUVEH vir Moses: Steek jou hand na die hemel uit, en daar sal hael
wees in die hele Egipteland, oor mense en diere en oor al die plante van die
veld in Egipteland.
23 En Moses het sy staf na die hemel uitgesteek, en YAHUVEH het donder en hael
gegee, en vuur het na die aarde uitgeskiet; en YAHUVEH het hael op Egipteland
laat reën.
24 En daar was hael en onophoudelike vuur binne-in die hael, baie swaar, soos in
die hele Egipteland nooit gewees het vandat dit aan ‘n volk behoort het nie.
25 En die hael het in die hele Egipteland geslaan alles wat in die veld was,
mense sowel as diere. Ook het die hael al die plante van die veld geslaan en al
die bome van die veld verbreek.
26 Net in die land Gosen, waar die kinders van Israel was, was daar geen hael
nie.
27 Toe het Farao Moses en Aäron laat roep en vir hulle gesê: Ek het dié keer
sonde gedoen. YAHUVEH is reg, maar ek en my volk het ongelyk.
28 Bid tot YAHUVEH, want daar is oorgenoeg donder van ELOHIM en hael gewees; dan
sal ek julle laat trek, en julle hoef nie langer te bly nie.
29 Toe sê Moses vir hom: So gou as ek die stad uitgaan, sal ek my hande tot
YAHUVEH uitbrei: die donder sal ophou en die hael sal nie meer wees nie; sodat u
kan weet dat die aarde aan YAHUVEH behoort.
30 Maar wat u en u dienaars betref—ek weet dat julle nog nie ontsag het vir
YAHUVEH ELOHIM nie.
31 En die vlas en die gars was weggeslaan, want die gars was in die aar en die
vlas in die knop.
32 Maar die koring en die spelt was nie weggeslaan nie, want hulle is later.
33 So het Moses dan uit die stad gegaan van Farao af weg en sy hande tot YAHUVEH
uitgebrei. En die donder en hael het opgehou, en die reën het nie meer op die
aarde gegiet nie.
34 Toe Farao sien dat die reën en die hael en die donder ophou, het hy nog
verder gesondig en sy hart verhard, hy en sy dienaars.
35 Ja, Farao se hart was verhard, sodat hy die kinders van Israel nie laat trek
het nie, soos YAHUVEH deur die diens van Moses gespreek het.